با تبدیل محیط فیزیکی به عرصه سیگنال‌های دیجیتال، اینترنت اشیا می‌تواند از طریق ارتباطات سریع‌تر و تجزیه و تحلیل بهتر، پیشرفت‌های چشمگیری را ایجاد کند. اتصال و تبادل داده های کارآمد، اساسی ترین بخش اینترنت اشیا را تشکیل می دهد، به همین دلیل است که این فناوری قبلاً تأثیر گسترده ای در جامعه داشته است. نمونه‌های متداول از فناوری اینترنت اشیاء روزمره شامل: ردیاب‌های تناسب اندام، دستگاه‌های خانه هوشمند (بلندگوهای هوشمند، مترهای هوشمند، کلیدهای چراغ هوشمند، آیفون های تصویری)، مانیتورهای شخصی آلودگی هوا و دستگاه‌های اطلاعات ترافیکی در زمان واقعی است.

اینترنت صنعتی اشیا (IIoT) برچسبی است که به یک مورد خاص از اینترنت اشیا داده می شود. یعنی استفاده از فناوری های IoT در صنعت یا تولید. با اتخاذ رویکرد IIoT، تولیدکنندگان می‌توانند از مزایایی بهره‌مند شوند که شامل افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌های تولید، بهبود کنترل بر کیفیت فرآیند و کاهش وظایف کار فشرده می‌شود. 

دستگاه های IIoT اساساً هر دستگاهی هستند که در فرآیند تولید مستقر شده و داده ها (به عنوان مثال وضعیت در حال اجرا، وضعیت به روز رسانی تنظیمات) را از طریق شبکه مبادله می کنند. دستگاه‌های رایج IIoT در صنعت مدرن شامل ابزارهای CNC، بازوهای ربات صنعتی، ربات‌های متحرک خودکار (AMR)، PLC و سیستم‌های خاص فرآیند مانند ماشین‌های اندازه‌گیری، ماشین‌های جوش یا سیستم‌های بینایی هستند. البته این امکان نیز وجود دارد که حسگرها را به ماشین‌ها یا سیستم‌های دستی مجهز کنیم تا آن‌ها را به صورت Industry 4.0 آماده کنند.